ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမန္မာျပန္(အပိုင္း-၃)

(၃)     ဖ်ားနာျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏ဟုဆိုရာတြင္ ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာဟူေသာ ဓာတ္ တို႔ဖာက္ျပန္ေခ်ာက္ျခားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဒုကၡေ၀ဒနာ(ဗ်ာဓိ)သည္ ဆင္းရဲအမွန္ ျဖစ္ပါသည္။

(၄)     ခႏၶာျပတ္ေၾကြ ေသဆံုးျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏ ဟုဆိုရာတြင္ ရုပ္ဇာတိ၊နာမ္ဇာတိမွ ရင္ေရာ္အိုမင္းျခင္း ဟူေသာ ရုပ္၏ဇရာ၊ နာမ္၏ဇရာျဖစ္ေသာ ျဖစ္ေနဆဲအစဥ္မွ ရပ္ဆဲျပတ္ေၾကြ ေသလြန္ရျခင္းကိုဆိုသည္။ ထိုေၾကာင့္ မရဏတရားတြင္လည္း ရုပ္ျပတ္ဆဲျခင္းႏွင့္ နာမ္ျပတ္ဆဲဟူ၍ (၂)မ်ိဳးရွိသည္။

          နိပၹႏၷရုပ္(၁၈)ခုတို႔၏ အစဦးစြာျဖစ္ပၚလာဆဲေသာ(ဥပါဒ္) ရုပ္၏ ဇာတိအခ်ိန္အခိုက္အတန္႔မွလြန္၍ ရင့္ဆဲ(႒ီ)ဟူေသာ အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔၊ ထိုမွလြန္၍ ေပ်ာက္ပ်က္ေရြ႕ေလ်ာဆဲသေဘာသည္ ရုပ္၏ဇရာ မည္၏။

          နာမကၡႏၶာတရားေလးပါတို႔၏ အစဦးစြာျဖစ္ေပၚလာဆဲေသာ (ဥပါဒ္) နာမ္၏ဇာတိ အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔မွလြန္၍ ရင့္ဆဲ(႒ီ)ဟူေသာအခ်ိန္အခိုက္အတန္႔။ထိုမွလြန္၍ ေပ်ာက္ပ်က္ေရြ႕ေလ်ာဆဲ  သေဘာသည္ နာမ္၏ဇရာမည္၏။

          (ပါဋိ) `ကတမဥၥ ဘိကၡေ၀………………အယံ၀ုစၥတိ ဘိကၡေ၀ မရဏံ။´

          ``ခ်စ္သားရဟန္းတို႔- တည္ေနရာဘံုဘ၀တို႔၌ ၁။ထင္ရွားေသာဘ၀မွ ေရြေလ်ာျခင္း၊ ၂။ထင္ရွားေသာ ဘ၀မွ ေရြေလ်ာသည့္ အျခင္းအရာ၊ ၃။ပ်က္ျခင္း၊ ၄။ကြယ္လြန္ျခင္း၊ ၅။အသက္စြန္႔ျခင္း၊ ၆။ေသျခင္း၊ ၇။ဘ၀မွယုတ္ျခင္း၊ ၈။ခႏၶာငါးပါး၊ နာမ္ရုပ္တရားတို႔ပ်က္ျခင္း ၉။ခႏၶာကိုယ္အေကာင္ပုတ္ကို စြန္႔ပစ္ျခင္း၊ ၁၀။ဇီ၀ိေျႏၵ ပ်က္ေၾကြျခင္း တို႔သည္ (မရဏ) ေသျခင္းျဖစ္သည္´´ ဟုေဟာၾကားထားပါသည္။

(၅)     မခ်စ္အပ္၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ သတၱ၀ါသခၤါရတိုႏွင့္ေပါင္းေဖာ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏ဟုဆိုရာတြင္ မခ်စ္အပ္၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ သတၱ၀ါသခၤါရတိုႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ရျခင္း၊ စိတ္ပင္ပန္းျခင္းကို ျဖစ္ေစျခင္း၊ အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္ျခင္းစေသာ လကၡဏာမ်ား ပါရွိပါသည္။ ထိုလကၡဏာမ်ားေၾကာင့္ ေစတသိကဒုကၡႏွင့္ ကာယိက ဒုကၡႏွစ္ပါး ျဖစ္ၾကရပါသည္။

          (ပါဋိ) `ဒိသြာ၀ အပ၌ိေယ ဒုကၡံ……………..ယေတာ ဣဓ။

          ``ရန္သူကိုျမင္ရလွ်င္ စိတ္၊ ေစတသိက္၌ (ေဒါမနႆေ၀ဒနာ) ဒုကၡျဖစ္ရသည္။ ထိုအတြက္ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္း (ကာယိကဒုကၡ) ျဖစ္ရ၏´´ ဟုေဟာထားပါသည္။

စကားခ်က္။    ရန္သူ/ မႏွစ္သက္အပ္သူ/ အလိုမရွိအပ္သည္ကို ေတြ႕ႀကံဳရလွ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အက်ဴးအလြန္မခံ၊ တင္းမာေသာ ေဒါသ၊ မာန္မာနတို႔ ဦးေဆာင္လွ်က္ ထိုးခုတ္သက္ျဖတ္ျခင္းဟူေသာ ကာယဒုကၡႏွင့္ စိတ္၌ေၾကာက္ရြံျခင္း၊ ထိတ္လန္႔ျခင္းစေသာ ေစတသိကဒုကၡတို႔ ျဖစ္ရျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲ လွပါသည္။

          (ပါဋိ) `တေတာ ဒုကၡဒြယႆာပိ…………….သမာဂေမာတိ။´

          ``ထိုကိုယ္ စိတ္ႏွစ္ပါလံု ဆင္းရဲရျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မခ်စ္အပ္၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ေနထိုင္ ေတြ႔ဆံုရျခင္းသည္ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္ျဖစ္ပါသည္´´ ဟု ေဟာထားပါသည္။

          (ပါဋိ) `ကာတေမာစ ဘိကၡေ၀……………….အပၸိေယဟိသပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ။´

          ``အုိခ်စ္သားတို႔..၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူတို႔ႏွင့္ေပါင္းေဖာ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏ဆိုသည္မွာ မရွာမွီး၊ အလိုမရွိအပ္ေသာ အဆင္း၊ အသံ စေသာအာရံုငါးပါး တို႔သည္ရွိ၏။ ထိုသတၱ၀ါတို႔အား အက်ိဳးပ်က္ျခင္းကို လိုလားျခင္း၊ စီးပြားပ်က္ေစလိုျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းကိုအလိုမရွိ၊ ေဘးကင္းျခင္းကိုအလိုမရွိ၊ ထိုသတၱ၀ါတို႔ႏွင့္ အတူေပါင္းေဖာ္ေနရျခင္းသည္ (အပိၸေယဟိ သပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ) ဆင္းရဲမည္ကုန္၏´´ ဟု ေဟာထား ပါသည္။

(၆)     ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္အပ္ေသာ သတၱ၀ါသခၤါရတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းဆိုရာတြင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ အပ္ေသာ သတၱ၀ါသခၤါရတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းေၾကာင့္ စိုရိမ္ပူပန္ရျခင္း၊ ပ်က္စီးရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ (ကိုယ္၊စိတ္) ဆင္းရဲျခင္းအမွန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤေလာက၌ အလိုရွိအပ္၊ ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ သတၱ၀ါ သခၤါရတို႕သည္ ပ်က္စီးခၽြက္ယြင္း၊ ေကြကြင္းသည္ရွိေသာ္ ထိုပစၥည္းရွင္သည္ကိုယ္ကိုေျခာက္ေသြ႕ ေစျခင္း၊ ႀကံဳလွီ၊ ခ်ိနဲေစျခင္း စသည္ျဖင့္ ကာယိကဒုကၡကို ျဖစ္ေစသည္။ ဤအရာ၀တၳဳ တို႔သည္၊ ငါတို႔၌ ေရွးက ရွိခဲ့ဘူးသည္၊ ရခဲ့ဘူးသည္၊ ျဖစ္ခဲ့ဖူသည္။ ယခုအခါ၌မရွိေတာ့၊ မရေတာ့၊ မျဖစ္ေတာ့ေခ်ဟု ေနာင္တ တဖန္ပူေဆြး စိုးရိမ္ျခင္း ေစတသိကဒုကၡ ကိုျဖစ္ေစသည္။ ထိုေၾကာင့္ ေအာက္ပါေဒသနာကို ေဟာၾကား ခဲ့ပါသည္။

          (ပါဋိ) `ဥာတိ ဓနာ………………………မေတာ ပိယ၀ိေယာေဂါတိ။´

          ``ေလာက၌ အေဆြအမ်ိဳး၊ ပစၥည္ဥစၥာပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ေသာကတည္းဟူေသာ ျမားသည္ စူ၀င္ႏိွပ္စက္ခံရသူတို႔တြင္ နာက်င္ၾကကုန္၏။ ထိုေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္အပ္ေသာ သတၱ၀ါသခၤါရ တို႔ႏွင့္ ေကြကြင္း ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲပါသည္´´ဟုေဟာထာပါသည္။

          ဤအရာသည္လည္း ပရမတၳျဖစ္ေသာ ခႏၶာငါးပါး၊ ရုပ္နာမ္တရားစုတို႔ကိုပင္ ပညက္တင္၍ ေဟာေတာ္မူပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္တရား၊ ခႏၶာငါးပါးတို႔အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရာတြင္ ဤအရာ၀တၳဳတို႔သည္ကား ခ်စ္အပ္၊ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ သခၤါရတို႔ ျဖစ္ၾကသည္ဟု ေလာ ဘေရွ႕ထား ေအာက္ေမ့လွ်က္ ႏွလံုးသြင္းထင္မွတ္ၾကကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ႏွလံုးသြင္းရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ တို႔အား ထိုသတၱ၀ါ သခၤါရတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္း မေပါင္းဖက္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲျခင္းစစ္စစ္ျဖစ္သည္ ဟုေဟာေတာ္မူပါသည္။

          (ပါဋိ) `ကတေမာစဘိကၡေ၀ ပိေယဟိ………………ပိေယဟိ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ။´

          ``အို……..ခ်စ္သားတို႔၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ကြဲကြာရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲမည္သည္မွာ ဤေလာက၌ ရွာမွီးအပ္ကုန္ေသာ၊ အလိုရွိအပ္ကုန္ေသာ၊ ႏွစ္လိုအပ္ကုန္ေသာ ရူပါရံ၊ သဒၵါရံုစေသာ အာရံုငါးပါးထင္ရွားရွိၾကပါသည္။ ထိုသတၱ၀ါ၏အက်ိဳးကို အလိုရွိေသာ၊ ခ်မ္းသာကို အလိုရွိေသာ၊ ေဘးမရွိျခင္းကို အလိုရွိေသာ အမိ၊ အဖ၊ ညီ၊ အကို၊ အမ၊ ႏွမ၊..ေဆြမ်ိဳးတို႔ဟူ၍ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ အတူခံစားဖက္မ်ား ရွိၾကသည္။ ထိုခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္အပ္ကုန္ေသာ သူမ်ားႏွင့္ အတူမေပါင္းေဖာ္ရျခင္း၊ အတူတကြမေနရျခင္း၊ ေရာေႏွာမေနရျခင္းသည္ ဆင္းရဲပါေပသည္´´ဟုေဟာ ထားပါသည္။

(အပိုင္း-၄ ဆက္လက္ေဇာ္ျပပါမည္။ )